Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Μεταμεσονύκτια ποίηση

Πριν από λίγο ξεφυλλίζοντας ένα βιβλίο, έπεσα πάνω στη μετάφραση ενός ποιήματος του Ζακ Πρεβέρ (γάλλος ποιητής, ένα από τα πιο γνωστά του ποιήματά του είναι το Feuilles mortes), το οποίο το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Λοιπόν χμ, χμ: αρχίζω την απαγγελία..
ΤΙΤΛΟΣ : Βγαίνοντας από το σχολειό
Βγαίνοντας από το σχολειό μας
Συναντήσαμε
Ένα μεγάλο σιδηρόδρομο
Γύρω τριγύρω από τη γη μας
Σ΄ένα χρυσό βαγόνι
Και γύρω από τη γη μας
Συναντήσαμε
Τη θάλασσα να κάνει τον περίπατό της
Μαζί με τα κοχύλια της
Με τ΄αρωματισμένα της νησιά
Με τα ωραία της ναυάγια
Και με τους καπνιστούς της σολομούς
Και συναντήσαμε
Πάνω απ΄τη θάλασσα
Τ΄αστέρια που μαζί με το φεγγάρι
Με ιστιοφόρο ταξιδεύανε
Για Ιαπωνία
Κι ακόμα συναντήσαμε τους τρεις σωματοφύλακες
Που με τα χέρια γύριζαν
Τη μανιβέλα ενός μικρού υποβρύχιου
Κι εκείνο βυθιζότανε
Ψάχνοντας αχινούς
Κι όταν γυρίσαμε στη γη μας
Συναντήσαμε
Πάνω σ΄εκείνη τη γραμμή του σιδηροδρόμου
Ένα σπίτι
Που γύρω από τη γη όλο γύριζε
Και γύρω από τη θάλασσα
Και προσπαθούσε να ξεφύγει απ΄το χειμώνα
Που το κυνηγούσε
Αλλά εμείς πάνω στο σιδηρόδρομο
Αρχίσαμε να τρέχουμε να τρέχουμε
Πίσω από το χειμώνα
Ώσπου στο τέλος τον πατήσαμε
Κι έτσι το σπίτι πια σταμάτησε να τρέχει
Κι η άνοιξη που ήταν σταθμάρχης
Βγήκε και μας χαιρέτησε
Μας ευχαρίστησε
Και τότε τα λουλούδια όλης της γης
Βαλθήκανε να σπρώχνουν
Από παντού το σιδηρόδρομο
Κι εκείνος πια δεν ήθελε να προχωρήσει
Από φόβο μήπως τα πατήσει
Κι έτσι κι εμείς
Γυρίσαμε πια πίσω με τα πόδια
Γύρω τριγύρω από τη γη
Γύρω τριγύρω από τη θάλασσα
Και γύρω από τον ήλιο
Το φεγγάρι και τ΄αστέρια
Με τα πόδια
Και με τα πόδια και με τ΄άλογα και μ΄αυτοκίνητα
Και τέλος με ιστιοφόρα.
Ζ. Πρεβέρ, Θέαμα και ιστορίες
Και καλό ταξίδι!

5 σχόλια:

Coco είπε...

τα ποδήλατα ξέχασε ο άθλιος!!

Sulpice είπε...

Μμμμμ.... Μην γκρινιάζεις...

MenieK είπε...

καλό ταξίδι και σ' εσένα, όχι μόνο γύρω τριγύρω από τη θάλασσα ούτε γυρίζοντας τη μανιβέλα ενός μικρού υποβρυχίου, αλλά παντού όπου βάλει ο νους σου :-)

Ανώνυμος είπε...

και εγώ από αυτό το αρωματισμένο νησάκι σας γράφω, με τα καθημερινά της ναυάγια και τις καπνιστές δράκαινες. Μόνο που εμείς δεν πάμε για Ιαπωνία κάνουμε τους κινέζους αφού έχουμε συνέταιρο τη ΣΟΥ-ΛΙ και είμαστε μονίμως ντοπαρισμένοι. Αν πεις για τους σωματοφύλακες δεν την γυρίζουν αλλά την "κρατάνε" την μανιβέλα τους κοιτάζοντας τον ουρανό.

Garfield

Sulpice είπε...

@ Garfield Καλή η σουρρεαλιστική σου προσέγγιση. Απέδωσες πολύ ωραία την κατάσταση. Μην δίνεις σημασία. Έτσι ήταν και θα είναι. Όμως μήπως και συ πρέπει να ασχοληθείς πιο σοβαρά με μπλογκ;
Σκέψου το. Έχεις πολλά να γράψεις