ΖΗΤΩ Η ΕΥΡΥΖΩΝΙΚΟΤΗΤΑ

Πριν ένα ή δύο χρόνια, δε θυμάμαι πολύ καλά, υπήρχε μία διαφήμιση στην τηλεόραση, σε όλα μάλλον τα κανάλια για την ευρυζωνικότητα. Το μήνυμα ήταν ότι τώρα η Ελλάδα αλλάζει και όλοι οι Έλληνες (χα!) μπορούν να επικοινωνούν άνετα και χωρίς κανένα πρόβλημα από οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας και αν βρίσκονται. Είχα βαρεθεί να τη βλέπω. Πες πες με έπεισαν. Νόμισα πως ζούσα σ΄ένα σύγχρονο κράτος όπου δεν θα είχα πρόβλημα επικοινωνίας όπου και αν βρισκόμουν. Ωραία ως εδώ.

Εδώ και κάποιους μήνες είμαι υποχρεωμένη να βρίσκομαι για κάποιες μέρες μακριά από το κλινόν άστυ. Για να μη χάσω επαφή με την πρωτεύουσα αποφάσισα να κάνω μία σύγχρονη σύνδεση στην περιοχή που βρίσκομαι. Καλά έως εδώ. Ως ελληνίδα πολίτης πήγα στον ΟΤΕ όπου ζήτησα πληροφορίες για τα προϊόντα τους. Οι άνθρωποι εκεί, αρκετά ευγενείς, με διαβεβαίωσαν ότι θα είχα μία γρήγορη και σύγχρονη σύνδεση μέσα σε δύο μέρες. Αν και τους εξέφρασα τις αμφιβολίες μου, αυτοί ακάθεκτοι. Μα τι λέτε κυρία μου! Έχουμε εκσυγχρωνισθεί. Μην ανησυχείτε... Με όλα αυτά, είπα θαυμάσια. Κάνω την αίτηση και περιμένω. Και περίμενα, περίμενα, περίμενα.... Πέρασαν δύο εβδομάδες στην αναμονή (ή αναμουνή, όπως θέλετε πέστε το) και πέρασα ξανά από το ΄μαγαζάκι΄. Και ακούω το θεϊκό:"Μα δε μπορείτε να έχετε τη σύνδεση που ζητάτε γιατί το δίκτυο που περνάει μπροστά από το δρόμο σας (το τονίζω αυτό) είναι υπερφορτωμένο. Αν είσαστε σ΄ένα δρόμο παράλληλο ίσως να μπορούσαμε να σας δώσουμε." Εγώ άναυδη. Και ακούω το φοβερό:" Μα καλά ποιος δέχτηκε την αίτησή σας;" Για να πω την αλήθεια, χρειάστηκα κάποια λεπτά να συνέλθω... Και του απαντώ "εσείς". Και συνεχίζω από το ροζ συννεφάκι μου (ως πολίτης μιας Ευρωπαϊκής χώρας):"Και πότε θα βάλετε καινούριες γραμμές;" Ε εκεί είδα το βλέμμα του βοδιού. "Τι είπατε; Αυτό δεν προβλέπετε για αυτό το χρόνο". Θαυμάσια λέω ευτυχώς που ζούμε στην Ελλάδα της ευρυζωνικότητας. Όσο για τον ΟΤΕ, αυτός με έγραψε στην ευρεία του ζώνη.

Υ.Γ. Και τώρα τι κάνω; Την απλή "παραδοσιακή" γραμμή (πως λέμε παραδοσιακή συνταγή για χυλοπίτες). Αν εξαιρέσουμε τις μέρες που θέλω να πετάξω τον υπολογιστή στον τοίχο γιατί δεν μπορώ να μπω πουθενά, τις άλλες μέρες (τις καλές), στρίβω τσιγάρο, κάνω καφέ και ύστερα μπαίνω στο Δίκτυο και είμαι και ευχαριστημένη........ την ευρυζωνικότητά τους.