Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

Για ένα τσιγάρο...





Καλημέρα σας!


Χθες το απογευματάκι, βρέθηκα μαζί την παρέα μου στο Διεθνή Αερολιμένα Ελ. Βενιζέλο για να ξεπροβοδίσουμε μία φίλη που έφευγε σ΄ένα μακρινό εξωτικό μέρος. Με το που κατεβήκαμε από το λεωφορείο, είδαμε αρκετό κόσμο να κάθεται στις "αναπαυτικές" (λέμε τώρα) καρέκλες έξω παρόλη την κουφόβραση και αρκετούς όρθιους. Η εκδοχή ότι όλη αυτή η λαοθάλασσα είχε μαζευτεί για να αποχαιρετήσει την φίλη μας αποκλείσθηκε σχεδόν αμέσως από τη στιγμή που παρατήρησα ότι όλοι κρατούσαν ένα τσιγάρο στο χέρι. Πιστεύω ότι είναι περιττό να σας πω ότι η καντίνα που βρίσκεται έξω είχε πάρα πολύ κόσμο! Αν και είδα όλα αυτά, εγώ ακάθεκτη ως παραδοσιάκη αιθεροβάμων, δεν έδωσα πολύ σημασία. Ακολούθησα τους άλλους και μπήκα μέσα σκεπτόμενη τον καφέ που θα έπινα με τη συνοδεία του βλαβερού, γοητευτικού όμως (προσωπική άποψη) τσιγάρου σ΄ένα χώρο διαμορφωμένο για καπνιστές (έτσι να είμαστε και τυπικοί). Εφόσον περιπλανηθήκαμε λίγο, δώσαμε τις βαλίτσες, είπαμε να πάμε για καφέ. Ως νομοταγής πολίτες (δεν ήμουν η μόνη που κάπνιζε) ρωτάμε έναν κύριο της Ασφάλειας που μπορούμε να καπνίσουμε... Μας λέει ευγενέστατα: "Στο καφέ που είναι στο ισόγειο". Ωραία λέμε. Έτοιμοι για χαλάρωση πήγαμε προς τα εκεί. Φτάνοντας τι να δούμε;

Ένας μικρός χώρος, με τασάκια γεμάτα αποτσίγαρα και στάχτες που είχαν να καθαριστούν από το πρωί και ανθρώπους στοιβαγμένους ο ένας πάνω στον άλλο! Να μη μιλήσουμε για την ουρά που υπήρχε στο ταμείο, τον πανικό που δημιουργόταν ενίοτε στη σειρά για τον καφέ όταν κάποιος ευγενικός Έλληνας θεωρούσε πρέπον να παρακάμψει αυτούς που περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους και ήταν και πριν απ΄αυτόν να πάρει τον πρώτο καφέ που ήταν στην ακτίνα του χεριού του, σκουντώντας τους άλλους και να τρέχει!

Η φίλη μου η Coco ήταν πιο αισιόδοξη από μένα εφόσον επέμενε ότι έπρεπε να υπήρχε και άλλο καφέ, κάπου μέσα στο αεροδρόμιο όπου θα μπορούσαμε να καπνίσουμε. Οι προσπάθειες ανέρευσης αυτού του παραμυθένιου κόσμου για μας τα ρεμάλια τους εξαρτημένους απέβησαν άκαρπες.

Και έτσι καθίσαμε εκεί, λέγοντας pardon, excuse-me για να πιούμε και μεις έναν καφέ (ακόμα επιμένω ότι δεν είναι καφές της παρηγοριάς). Χαλαρώνοντας, γύρισα και κοίταξα γύρω μου. Ο ένας ήταν στοιβαγμένος πάνω στον άλλο. Ούτε λαθρομετανάστες να ήμασταν!

Θα μου πείτε βέβαια, καλά να πάθετε, εσείς οι καπνιστές, ότι έτσι πρέπει να γίνει εφόσον είναι θέμα δημόσιας υγείας, πολλοί αργήσαν οι ταγοί μας να επιβάλλουν αυτά τα μέτρα, τι σου φταίνε οι μη καπνιστές κτλ. κτλ. κτλ. Όλα ωραία και καλά αυτά!

Αλλά και οι καπνιστές έχουν δικαιώματα! Δεν γίνεται να τους περιορίζουν σ΄ένα μικρό χώρο σαν είναι πρόβατα. Μ΄αυτό τον τρόπο δεν θα τους εξαναγκάσουν να σταματήσουν το κάπνισμα ή να το μειώσουν. Δεν είναι λύση αυτό! Και για να μην παρεξηγηθώ, δε ζητώ οι καπνιστές να μονοπωλήσουν τους δημόσιους χώρους, καταπιέζοντας τους μη καπνιστές.΄Οχι αυτό δεν είναι σωστό.... Αλλά έναν πιο ευπρεπή χώρο, αυτό ζητώ. Και δε χρειάζεται να είναι στο καλύτερο μέρος. Τουναντίον και στο υπόγειο αν θέλουν να μας παν, να μας παν!

Αν θέλουμε να σταματήσουμε κάτι, αυτό δεν μπορεί να γίνει με απαγορεύσεις! Μάλλον θα έχουμε αντίθετο αποτέλεσμα!


Υ.Γ. Α κάτι που ξέχασα! Οι μέσα καφετέριες που παλαιότερα έσφυζαν από ζωή και δεν μπορούσες να βρεις να κάτσεις, χθες είχαν κάποιους πελάτες και πολλά άδεια τραπέζια.


Αυτά, καπνισμένα φιλάκια!

5 σχόλια:

Coco είπε...

σε λίγο θα μας πεις ότι θες να καπνίσεις και πούρο ζόρικο μες τον διεθνή αερολιμένα! πού τα είδατε αυτά μανδάμ; αποστείρωσις τώρα!!!

λοιπόν τί έμπνευση ήταν αυτή, τι εφεύρεση,
σχάρες να ψήνονται πάνω τ΄αποτσίγαρα;!!
ωραία ήτανε στον τεκέ του Ελ Βεν
οι κατηραμένες ψυχές
μες τη βρόμα και το όνειδος
μες σε καπνούς και σε σπρωξιές
και πώς γουστάρω
κάτι απογεύματα
με καφεεεέ και τσιγααααάροοο...!

happypepper είπε...

Αγαπητή μου Sulpice,
ως μη΄καπνιστής πρέπει να αναφέρω όττι έχω υπομείνει τεράστια καταπίεση από καπνιστές. Κάποτε στο πολυτεχνείο κάπνιζαν κ μέσα στην τάξη και αν ήθελες να παρακολουθήσεις έεπρεπε υποχρεωτικά να γίνεις καπνιστός.

Πλην όμως σέβομαι απολύτως τους καπνιστές.
Γενικά, κάθε ομάδα συνηθειών θα πρέπει κατά την ταπεινή μου άποψη να γίνεται σεβαστή, να προβλέπεται η εξυπηρέτησή της και να συνεργάζονται οι άνθρωποι μεταξύ τους.

Όνειρα θερινής νυκτός (επίκαιρο λόγω αυπνίας!)
Κάποτε μου έτυχε ένας πελάτης που μου ζήτησε να του προβλέψω "ένα τόσο δα δωματιάκι, γιατί μ' αρέσει να καπνίζω, πως να το κάνουμε, και θέλω και τον καφέ μου και την εφημερίδα μου και να βλέπω έξω και γουστάρω, και αυτή η στριμμένη η γυναίκα μου με καταπιέζει...".
Το βρήκα πολύ ανθρώπινο και πράγματι, το φτιάξαμε.


Άντε, σε έπρηξα,
Φιλιά πολλά.

Sulpice είπε...

@ Coco: καλά τραγουδά εσύ. Τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμα! Θα σου πω εγώ! Κάτσε να ανοίξουν τα σχολεία!
@ Ηappypepper: Πρώτον δε με πρήζεις καθόλου γλυκέ μου! Συμφωνώ μαζί σου για το Πανεπιστήμιο. Και μεις στη Φιλοσοφική είχαμε κάτι θεριακλήδες που θελαν να καπνίσουν κυρίως στις εξετάσεις! Εκεί να δεις την Κόλαση του Δάντη! Αν και καπνίστρια από τότε ποτέ δεν είχα διανοηθεί να καπνίσω εκεί... Δεν μπορούσα, σκεφτόμουν τους άλλους. Ωραία καλά οι απαγορεύσεις, αλλά κανείς δεν ρώτησε τη γνώμη κανενός. ΄Αραγε ο αέρας που αναπνέουμε είναι υγιεινός;
Φιλάκια!!!

Kwlogria είπε...

Αν και δε με νοιάζει καθόλου που απαγορεύτηκε το κάπνισμα, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Έπρεπε να υπάρχει μία ωραία καφετέρια κλειστή να μπαίνουν να καπνίζουν να γουστάρουν αλλά δεν το κάνουν γιατί εκεί θα μαζευτεί όλος ο λαός. Ενώ τώρα που έχουν κάτι σταντ λες και είσαι φυλακισμένος στο προαύλιο, σπάνε και καλά τον τσαμπουκά. Μαλακίες. Αφού πότισαν καλά καλά τον κόσμο τσιγάρα, τώρα τα παίρνουν πίσω και δείχνουν ότι όποιος καπνίζει είναι και μαλάκας. Μαλακίες.

Sulpice είπε...

@kwlogria: Και εκτός από αυτό αυτοί που το επέβαλαν καπνίζουν κάτι πουράκλες Να... με το συμπάθιο. Σήμερα σκεφτόμουν ότι κάποτε όταν λέγαν ότι κάποιος είναι κουμμουνιστής στράβωναν τα μούτρα τους, τώρα το κάνουν για τους καπνιστές... Ήμαρτον, ας κοιτάξουν να μας προστατέψουν από άλλες επικίνδυνες ουσίες καλύτερα.