Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Το έδρανο

Θυμάστε πως ήταν οι παλιές τάξεις; Από τη μιά πλευρά (το ένα στρατόπεδο, όπως το λέγαμε στο σχολείο μου) τα θρανία και κάτι "ταλαιπωρημένοι" μαθητές και από την άλλη (το αντίπαλο στρατόπεδο) ο πίνακας και η έδρα.
Ενίοτε, υπήρχε και μία διακοσμητική παρέμβαση. Η έδρα δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο με τα θρανία. Βρισκόταν πάνω σ΄ένα τετράγωνο έδρανο, έτσι ώστε και ο τελευταίος μαθητής να μπορεί να βλέπει τον δάσκαλο ή τον καθηγητή. Μερικές φορές αυτό το έδρανο δεν ήταν τετράγωνο αλλά ορθογώνιο και ήταν τοποθετημένο κατά μήκος του πίνακα. Το συγκεκριμένο μέρος ήταν χώρος ασύλου για πολλούς καθηγητές εφόσον καθόντουσαν εκεί και πραγματικά "βιδώνονταν" στην καρέκλα και δεν τον κουνούσαν μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι. Χώρος ύπνου για άλλους (ευτυχώς ήταν λιγοστοί) οι οποίοι επωφελούμενοι μίας γραπτής άσκησης συναντούσαν αυτομάτως τον Μορφέα.
Από την άλλη, ήταν χώρος μαρτυρίου για τους μαθητές οι οποίοι παρατάσσονταν για ν΄απαγγείλουν το μάθημα έχοντας απένταντι τους το γνωστό καρνέ (κόκκινο ή μαύρο συνήθως).
Γιατί όλα αυτά; Όχι δεν με κατέκλυσαν οι αναμνήσεις αλλά πολλές φορές όταν βλέπω κάποια εναπομείναντα έδρανα, μου΄ρχεται στο μυαλό κάτι που μου΄χε πει κάποτε ένας μαθητής μου. Θέλοντας να δει πως είναι η θέα "από ΄κει πάνω", είχε ανεβεί και μου είπε: "Τελικά πολύ εύκολα την ψωνίζει κανείς όταν βλέπει τον κόσμο από εδώ πάνω". Έτσι απλά.... και γω να μην έχω τι να του απαντήσω.
Πολλές φορές από τότε, μου έρχεται στο μυαλό αυτή η φράση. Και δεν έχει φυσικά σχέση μόνο με την τάξη. Αυτό το έδρανο, το συναντάμε παντού στην καθημερινή μας ζωή. Απτό ή νοητό... Όπου και αν κοιτάξεις υπάρχει και αυτός που βρίσκεται πάνω σ΄αυτά θεωρεί τον ευατό του παντογνώστη και σωτήρα. Πιστεύει ότι έχει την ελευθερία να παίρνει αποφάσεις για τους άλλους, να τους κατευθύνει εκεί που θέλει χωρίς καν να τους ρωτά γιατί αυτός ξέρει καλύτερα, να παίρνει ακόμα και κατασταλτικά μέτρα γιατί αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να διακρίνει τους κινδύνους που οι άλλοι δήθεν δεν βλέπουν και δεν καταλαβαίνουν.
Όμως όταν οι "κάτοικοι" της άλλης όχθης ξυπνήσουν για τα καλά, τι θα γίνει; Ε;